Turgut, eski fotoğrafların birinde kendini tanıyamaz ve yeni komşuları Mesut ile Filiz’den yardım ister. Turgut, oldukça garip olan bu komşulardan yardım bulamasa da onlardan yakınlık görür. Ancak bu yakınlık oldukça tedirgin edicidir. Aklı fotoğrafa takılı kalmış biçimde yaşamaya devam ederken işten de ayrılan Turgut için zaman çizgiselliğini kaybeder ve zamanın içinde salınarak pişmanlıklarıyla yüzleşmeye çalışır.