Kırklı yaşların başında olmalarına rağmen bir huzurevinde yaşamakta olan ikiz kardeşler Tayfun ve Taykan, müziğe büyük bir tutkuyla bağlıdır. Müzik gruplarına "Donuk Bakışlar" adını veren ikizler, kendilerini hayattan soyutlayarak, vakitlerini söz yazıp, beste yaparak geçirmektedir. 

Donuk Bakışlar; şizofreninin sisleri arasında, hakikate dair esrik bir içgörü; gerçeklikle kopan bağın, gitar telleriyle düğümlenmesi; müzik yapmanın ötesine geçerek, müziğe dönüşmeye bir övgü ve öznelerin birbirine karıştığı bir kardeşlik hikâyesidir.